Şüphesiz şiddet yeni bir kavram değildir. Temeli egemenlik ve
sahiplenme olduğu için, tüm büyük medeniyetlerde rastlanılır.
Şiddetin seviyesi bize kendi anlamımızı yaratmayı yitirmekle
tehdit eder; böylece içimizdeki boşluk ya genel bir kayıtsızlığın ve
depresyonun kaynağı olur ya da daha fazla şiddete dönüşme
tehlikesiyle bizlere gözdağı verir.
İnsanların gerçek sorunları binlerce yıl önceki gibi aynı olsa da,
boyutları geçen her on yılda daha da vahimleşiyor. Bunlar;
yoksulluk, açlık, kölelik, tiranlık, savaşlar, dinî hoşgörüsüzlük,
uyuşturucu ve açgözlülüktür. Kötülüklerin kökü tam olarak burada
yatar. Bu sefaletler olmadan Hitler, Stalin, Mussolini, Taliban,
IŞİD, İslami Cihat, kitleleri etraflarında toplayamazlardı.
Terör ve şiddet, ancak insanların mutlak ihtiyaçları tanınırsa,
sefalet, yoksulluk ve tüm halk gruplarının aşağılanması önlenirse
durdurulabilir. Ancak bu sayede canlı, gerçek ve demokratik olan
yaşamı koruyabiliriz.