Bir felsefe disiplini olarak ancak 19. Yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan tarih felsefesi köklerini binyıllara dayanan tarihten alır.

Geçmişte olanların ne anlam ifade ettiğini sorgulamakla başlayıp, insanlığın tüm yaşanmışlığına, yani dünya tarihine kadar uzanan tarih felsefesi, bu yanıyla bir felsefe sistemleri uğraşısı olarak kapsayıcı bir felsefe sistemi kurmayı amaçlar. Diğer yanıyla da tarih biliminin dayandığı ilke ve yöntemleri, tarihsel bilginin niteliğini hatta olabilirliğini çözümleyen bir tarihsel bilgi eleştirisidir.
Doğan Özlemin uzun yıllardır aynı ilgiyle karşılanan Tarih Felsefesi kitabı Antikçağdan 20. Yüzyıla dek tarih felsefesinin gelişimini Platon, Aristoteles, Augustinus, İbn Haldun, Herder, Kant, Hegel, Marx, Comte, Nietzsche, Dilthey, Spengler, Toynbee, Weber, Popper, Heidegger ve Gadamer gibi filozofların düşünceleri ve Alman İdealizmi, romantizm, Marksizm, pozitivizm, tarihselcilik, Frankfurt Okulu, varoluşçuluk, neopozitivizm, yapısalcılık, hermeneutik gibi akımlarla bağlantısı üzerinden ele alıyor.

Karl Löwith, Herder, Hegel, Cassirer, Nietzsche, Dilthey gibi düşünürlerin özgün metinleriyle zenginleştirilmiş olan Tarih Felsefesi, alanındaki en yetkin ve kapsamlı kitap olma özelliğini korumaya devam ediyor.