Peter Berkowitz, Bir ahlak Karşıtının Etiği´nde Nietzsche´nin felsefesindeki sistemli gerilimi ortaya çıkarıyor. Nietzsche´nin başlıca kitaplarını incelikli bir tahlile tabi tutarak, perspektivizmin veya varlık sorunun Nietzsche´yi açıklamaya yetmediğini gösteriyor. Nietzsche´nin felsefesinin doruk noktasında hakikat-sanat, bilmek-yapmak, zorunluluk-özgürlük ikiliklerinin çekişmesinin yattığını ileri sürüyor. Berkowitz´e göre, ahlakın insan istencinin bir yaratısı olduğu varsayımından yola çıkan Nietzsche, uç görüşlerin çekişmesini doruğa taşırken, kendi felsefesinin iki ucunun çarpıştığı bir savaş alanında kalmıştır. Ahlaktan kurtulan insan, en iyi yaşamı nasıl yakalamalıdır? Zorunluluklara nasıl boyun eğdirilebilir? Üstinsan, hatta tanrı olmak mümkün müdür? İnsanoğluna yeni bir görev vererek onu nihilizmden kurtarmak isteyen Nitzsche´nin yaratıcılık etiğini kemiren iç çelişkiyi de açığa çıkartıyor. En yüce insan mutlak istenciyle doğruyu bilip gerçekkleştirmelidir, ama istenç mutlaksa doğru yoktur, sadece istencin yansımaları vardır. En iyiye ulaşmak isteyen insanoğlu, artık "hakikati" nasıl bulabilir?