“Mitra kimdir? Bu tanrıdan ne biliyoruz? Esas olarak, yasht ilahisi, Zerdüştçülerin (Mazdeistlerin) kutsal kitabı Zend Avesta’nın beşinci kısmında kendisine adanır. Güneş, herşeyi gören ışık, hakikatin sembolü, Mitra’nın sembolüdür; tanrısal ahlakın vicdanı ve insanların yanındaki yakın aracıdır. İnsanyüreğine yakın bir tanrıdır; ışınlarıyla acı çeken ve bunalmış insanlığı ısıtır. Mitra, dirlik ve rızalık yolunda hareket etmek için insanlığa ahlak ve sosyal düzende refah teminatı veren Hakikatın koruyucusudur. Araştırmalarım beni, Anadolu Aleviliği’nin köklerinin mitraizm denilen inançlar sisteminde, İran alanına ait olan ve Zerdüşt’ten reforme edilmiş Mazdeizm’den çok önceki inanç topluluğunda bulunduğunu iddia etmeye götürüyor. Bu yapıtta Alevilerin mistik yolunun ve onun kurallarının (Yol ve Erkân) köklerini nasıl İran halklarının çok eski dindarlığında bulunduğunu göstermek istiyorum. Mitra kültünden miras alınan, Alevi inancının yapıları ve ritüelleriyle ilgili, kutsallaştırılan doğal elemanlar ve onların sembolleriyle ilgili ve de tanrısalın cisimleştirilmesiyle ve onun insanı merkez olarak kabul eden inanç sistemindeki yeriyle ilgili soruşturacağız. Temel olarak, Aleviliğin kendi kimliğini tanımlamak ya da yeniden tanımlanması gerekir.Binlerce yıl öncesi gibi Mitra’nın Kapısı’nı geçin… Ki aşk, her zaman büyüsün. Mehr Afzun, Aşk ile.”