"Eğer özgürlük olsaydım, yürüyüşe çıkardım. Her sabah nasırlanmış ellerinde bir köylünün. Ve hiç durmadan koşardım, kirli tulumunda bir işçinin. Ben özgürlük olsaydım, aşık olurdum o kitaplara. Peşini bırakmazdım bir sinemadaki sansürün. Tüm tabuları toprağın altına süpürür, töreleri Mars'a fırlatırdım.

Özgürlük olsaydım eğer; bir silgide saklanmaz, tükenmez kalemde dökülürdüm. Kararlı bir şekilde duvarların arasından çıkar, yüksek tepelere tırmanır, tüm kır çiçeklerini senin için toplardım."
-Nesrin Özyaycı-
(Önsöz'den)

Son umudum uçurtma yaptım, yıldızlara saldım bir gecenin alaca karanlığında, belki çıkıp gelirsin diye, eskisi gibi.
-Nesrin Özyaycı-