20 yıl kadar önce ´Nuh Peygamberin Seyir Defteri´ adlı kitabım piyasaya çıkarken iki kusuru olduğu da ortaya çıkmıştı:
> İnsanlık tarihini özetlemek isterken işi epey abartmış, konuyu fazla özetlemiştim. > Birçok önemli konuyu eksik bırakmıştım.
Okurlardan övgüler yerine şöyle şeyler duyuyordum: Ne biçim kitap bu böyle? Yemeğe yarım saat kala okumaya başlıyoruz, bittiğinde yemeğe 15 dakikadan fazla zaman kalıyor. Koca insanlık tarihi bu kadar kısa yazılır mı? İnsanlık daha ateşi bulmamışken, sen ateşli silahlara geçiyorsun, tekerlek bulunmadan, motorlu araç sürüyorsun. Haklı eleştirilerdi, ancak hoş bir tarafı da vardı; anlaşılan, insanlık tarihini mizahi açıdan özetlemeye çalışırken, sadece yazdıklarımla değil, yazmadıklarımla da mizah üretmeyi başarmıştım. ´Kitabı tamamlamak boynumun borcu olsun´ diye düşündüm ve aradan geçen zamanda ´gayriciddi´ notlar aldım. Bunları kâğıda dökünce, yukarda sayılan kusurlar düzeldi, ancak ortaya iki yeni kusur çıktı: 1. Yeni kitap ilk kitabın üç-dört katına yaklaşmıştı. Bunu aynı ad altında yayınlamak tuhaf olacaktı. Düşünsenize, aynı adı taşıyan iki farklı kitap; 2. Değişik adlar altında yayınlamak ise daha garip kaçacaktı: Bu kez aynı konuları içeren iki farklı kitap...
İki mantıklı yol vardı:
> Önce ilk kitabı, ardından ikinciyi yayınlamak...
> Veya ikisini bir arada farklı bir ad altında yayınlamak...
Ben ikinci yolu yeğleyerek ´bir taşla iki kuş´ vurmak istedim.
- Yeni kitabı başlangıçsız (veya köksüz) bırakmamak.
- İlk kitabı okumamış olanlara iki kitap birden aldırmamak.
Son çözüm aşağı yukarı kusursuzca benziyordu, eğer ortaya iki kusur daha çıkarmamış olsaydı:
> İlk kitabı almış olanları nasıl uyaracaktı?
> Asıl önemlisi ilk kitabı almamış olanları nasıl uyaracaktı?
Sonunda kusurlarıyla birlikte yayınlamaya karar verdik. Kitabın adını da sizden gelecek yeni eleştirilere uygun hale getirdik. ´Gayriciddi bir işte o kadar kusur olur´ dedirtmek için.
Yalçın PEKŞEN