Dünyayı yıkımdan koruyan şey sevgi aktarımıdır.Tarih, kendilerini ölüme adamış olanlarla sevgiye adamış olanlar arasında gidip gelir.Özerklik için yanıp tutuşuyor, fakat kendimizi başkalarının hâkimiyetine teslim ediyoruz.Özümüze ulaşabileceğimiz tüm kapıları kapatarak, kurtarıcımız olarak büyüklük ararken daha dakörleştik. Kurtarıcı bir kimlik bulma yolundaki beyhude arayışımız sonucunda sahte tanrılarasığındık. Fakat bu tanrılar insanları küçümsemekten başka bir işe yaramıyor; ne kendilerini ne debaşkalarını sevebiliyorlar.Günümüzün “yükselen değeri” milliyetçilik içindeki kimlik oluşumları da bu sürecin ne kadarderinlere kök salabildiğini, tanrı yaratma yoluyla kendini bulma sıkıntısının ne denli ağırolduğunu ortaya koyuyor. Bugün tüm dünyada azınlıklar eziliyor ve aşağılanıyorsa, bumilliyetçiliğin sevgiyle hiçbir ilişkisi bulunmadığını; kendine ihaneti bastırmak için yaratılanşiddet duygusundan beslendiğini görmemiz gerekiyor.Sevgisizliğe karşı koymadığımız sürece kendi kimliğimize ulaşamayız. Arno Gruen bireyoluşumuzu kabul etmek ve buna değer vermek için geçmemiz gereken kapıları aralayarak,incinebilirliğimizi kabul edebilmemiz, gerçek sevgiyle karşılaşınca korkmadan kucak açabilmemizve tanrıyı kendi içimizde aramamız için yüzümüze kocaman bir ayna tutuyor. Terör ve savaş,nefret ve tehdit yüklü dünyamızı barışa taşıyabilmek, özgürlük ve adaleti öncelikle kendiiçimizde geçerli kılmakla mümkün olabilir.