İdeoloji terimi birbiriyle bağdaşmayan çok fazlaanlambarındırıyor. Rorty, Foucault gibi bazı kuramcılar bu terimi tamamen atmayı ya da onun yerine "söylem-iktidar ilişkisi"ni geçirmeyi öneriyorlar. Habermas, ideolojimin yerine "tekniğe " bıraktığını, geç kapitalizmin artık hiçbir söylemsel meşrulaştırımaihtiyaç duymadan "kendi kendine" işlediğini iddiaediyor. "Sorun gerçekliğin yanlış temsili değil, gerçeğin artık gerçek olmamasıdır"diyen vetoplumsal yaşamın ağır bir anlam kanamasıgeçirerekmevta olduğunu savunan Baudrillard, bu görüşün nihilist bir varyantınıdile getiriyor.
Tam da bu dönemde"reel" dünyada milleytçilikvedinsel köktencilik gibi ideolojilerin yeniden şahlandığına dikkat çeken Eagleton bukitabında öncelikleideoloji kavramından bütün bütüne vazgeçmenin nedenlimakul birşey sayılabileceğini sorguluyor. Son derece açık seçik bir dille ve gündelik yaşamdan aldığı esprili örneklerle Aydınlanma´dan postmodernizme,Marx´tan Laclau ve Mouffe´ye ideolojikavramıhakkında düşünmüş hemen herkesin görüşlerini aktar herkesin görüşlerini aktarıyor. Salt aktarmakla kalmıyor, onlarla vermili bir diyaloga ve yer yer polemiğe de giriyor. Aslşında kitabın tamamına "heterodoks" bir Marksisitin prostmodernist vepostmarkisit düşünürlere karşı geliştirdiğ heyecan verici ve çetin bir polemik gözüyle bakılabilri."İdeoloji´nin gerçekten de birçok anlamı olmasından yola çıkan Eagleton´ın amacı bunlarısentezleyip tek ve yeterli bir ideoloji tanımına ulaşmak değil, bu ne mümkün nede faydalı birşey ona göre. Metnin başında sunduğu on altı ideoloji tanımından iki ana gelenek çıkarıyor.