İlk olarak 1936´ya yayımlanan Geceyi Anlat Bana, kitaba bir sunuş yazan ünlü İngiliz Şairi T.S. Eliot´ın Barnes için attığı zarın da katkısıyla belli bir çevrenin "kült kitabı" haline geldi. Eliot, "yalnızca şiirle terbiye edilmiş duyarlıkların tam anlamıyla değerlendirebileceği kadar iyi bir roman" diyordu yazdığı önsözde. Romanın olağandışı dil yapısı ve imgeci üslubu, gerçekçi betimlemelere sırt çeviren, yoğun göndermelerle yüklü "muğlak" anlatı çatısı, sonraları "modernist klasik"lerden biri olarak değerlendirilmesine yol açtı. Şiir kurgusu ve mantığını bu denli olağanüstü biçimde kullanan pek az yapıt vardı roman tarihinde. Birçok eleştirmen romanı Joyce´un yapıtlarıyla karşılaştırdı.
Bu "karanlık" romanın kişileri, aristokrasi hayranı, decadent bir Yahudi, sapkınlık boyutlarına varan tutkulu bir aşkın kurbanı iki kadın, onların aşkını kendine mal ederek iç boşluğuna tahammül etmeye çalışan zengin bir diğer kadın ve olup bitenleri ve genelde hayatı bir yorum seline boğan, "geceyi anlatan" eşcinsel, serkeş doktordan ibaret. Belirli cinsel, tinsel, toplumsal kimliklerden, yani avuntulardan yoksun, sapkın, irrasyonel, ölesiye mutsuz ve o ölçüde komik insanlar bunlar. Uçlarda yaşıyorlar, yaşamaya mahkum oldukları kasveti, "gece"yi anlamaya, anlatmaya çalışıyorlar hep. Gerçekten de klasik bir roman gibi değil de çok uzun, yer yer bulanık, ama son derece etkileyici bir şiir gibi yaklaşıldığında tadına daha iyi varılacak bir metin Geceyi Anlat Bana.
Kelimenin tam anlamıyla benzersiz bir başyapıt.