Türkiyede sol-sosyalist ideolojinin yeşerip serpilmesinde 1961de kurulan TİPin yabana atılmayacak bir önemi vardır. 1968in devrimci hareketlerine söylemsel olarak kanallar açan TİPin siyaset mesaisi hayli müşkül olmuştur: Linçlere maruz kalınmış, kimi üyeleri yargısız infazlara kurban gitmiş, 12 Mart darbesinde sakıncalı bulunarak tümden kapatılmış, kurucu kadroları cezaevlerine atılmıştır. Dönemin Adalet Partisi ve CHP arasında sıkışmış siyasal atmosferine taze bir soluk katan TİPin Karadeniz sathındaki örgütlenmesi de türlü zorluklarla şekillenmiştir. Giresunun Bulancak ilçesinden avukat Şansal Dikmenin siyasal hayatı, hem I. TİPin hem de 12 Mart sonrası yeniden örgütlenen II. TİPin Karadenizdeki serüvenini, solun büyük umutlarını ve hayal kırıklıklarını, gözler önüne seriyor. Taşra karanlığında iğneyle kuyu kazarak sosyalist siyasetin maya tutması için uğraşan Şansal Dikmenin hayatı vesilesiyle taşranın siyasal tarihine ışık tutuluyor bu kitapta. Solun tarihine merkezden değil çeperden, yukarıdan değil aşağıdan bakılıyor. Hırçın hizipleşmeler, tahripkâr kırgınlıklar üzerinde değil, dostluklar ve sevinçler üzerinde duruluyor, hatalarsa soğukkanlılıkla masaya yatırılıyor ama her defasında insani olanda ısrar ediliyor. Behice Borandan Nihat Sargına, Sadun Arenden Tarık Ziya Ekinciye, meşhur Terzi Fikriden Ziya Yılmaza, Hüseyin Cevahirden Nahit Töreye değin pek çok ismin Karadenizdeki icraatları mercek altına alınıyor, solun Karadenizdeki hafızası ve deneyimleri Şansal Dikmenin şahsında gün yüzüne çıkarılıyor.