Günümüzde boş zaman doldurma olarak görülen ve yararsız diye küçümsenen oyun, bir varoluş ideali olarak ütopyanın en temel öğesi olabilir mi? Bernard Suits, espirili bir üslupla yazılmasına karşın ciddi bir felsefe metni olan bu kitabında, sorunu, Doğu´ nun oyuncul ve bilge Çekirge´ si aracılığı ile çok farklı bir duruş noktasından tartışmayı deniyor.
Alternatif bir oyun teorisi ortaya koymak üzere yola çıkan Suits, öncelikle güçlü mantık yürütmelere dayalı argümanlarla oyunun tanımını yapmaya çalışıyor. Oyun kavramına net bir çerçeve çizme çabasıyla, santrançtan spora, kağıt oyunlarından insanların birbirine oynadığı oyunlara kadar oyun kapsamına giren her şeyi didik didik ediyor.
Bu arada, oyunu dışlayan, her şeyi alınabilir ve satılabilir bir yararcılık ölçeğinde değerlendiren günümüz kültürüne egemen olan ´´iktisadi aklı´´ reddediyor. İktisadı aklın ahlaki , ekonomik, bilimsel erotik vb. her türden yoksunluğa dayalı bir kültür olduğunu vurgulayıp bir bolluk ve oyun toplumu olarak yeni bir ütopya kurguluyor. Çalışma ahlakına karşı, oyuna adanmış bir yaşam ahlakına savunan ütopyada, çalışma, üretim, üretim finanamanı, dağıtım, paylaşım gibi bütün etkinlikler çözüme kavuşturulmuştur. Çalışarak elde edilebilecek hiçbir şey yoktur. Her şey herkes için vardır. Anlamlı bir etkinlik olarak bir tek oyun kalmıştır. Ahlak, aşk, arkadaşlık, sanat, cinsellik, hayranlık, beğenilme gibi kavramlar da oyuna göre yeni içerikler kazanmışlardır...
Ciddi, ama aynı zamanda son derece eğlenceli bir felsefe metini olan Çekirge, diyaloglardan oluşan rahat okunan bir kitaptır; ve hayatımızın en temel öğelerinden biri olduğu halde iktisadi akıl tarafından dışlanan oyunu bir varoluş ideali olarak tekrar hatırlatmaktadır.
Oyun yeteneğini henüz yitirmemişler için...